GÖZ YUMMAYACAĞIZ

Halkımıza saygıyla duyururuz:
Ülkemizde 2020 Mart ayında ilan edilen pandeminin başlangıcından bu güne vatandaşlarımızın sağlığını koruma adına her zaman hiçbir şeklide görevden kaçmayıp bir de üstüne tüm kurumlardan önce vatandaşına hizmeti öncelikleyen aile hekimleri olarak, 10-12 Mayıs tarihinde açık kalarak kapıdan giren tüm herkesin işini göreceksiniz mantığı ile yazılan idarenin yazısına yeter artık diyoruz.
Bizler bir yıldan fazladır ara vermeden, izin kullanAmadan, rapor alAmadan, emekli olAmadan, istifa edEmeden çalıştık. 
Evimize gidip çoluk çocuğumuza sarılıp koklamaya,  atamıza ziyaret edip elini öpmeye hasret kaldık.

Bizler Corona virüse yakalanan vatandaşlarımıza 10 gün rapor verirken, biz hastalandığımızda 7 nci gün işbaşı yaparak çalıştık. 
Bir de rapor verip eve gönderdiğimiz hastalarımızı her gün arayıp durumlarını takip ettik. 

Corona ya yakalandık,
Hastanede yattık, 
Yoğun bakımda yattık, 
Bu arada hastalandığımız dönemde sanki keyfiyetten çalışmamış gibi maaşlarımızı da alamadık.

Öldük.
Öldük şehit kabul edilmedik. 
Ölmediysek, geldik işimizin başında çalışmaya devam ettik. 

Ülkemizdeki özel-kamu tüm kurumlar esnetilmiş mesai yaparak dönüşümlü çalışırken bizler aile hekimliği çalışanları, tam gün mesai yaptık. Esnetilmiş mesai de tatile gidenlerin, tatile gelenlerin getirdiği Corona' yla da uğraştık. 
Çalıştık ve çalışmadan da asla gocunmadık.
Bizler görev bilincimizle, pandemi sorumluluğumuzla, halka hizmeti Hakka hizmet felsefesiyle çalıştık.

Tüm sağlık kurumları kişisel koruyucu malzemelerle donatılırken, bizler maske, dezenfektan, önlük , gözlük ve eldiven mağduru olduk. Ayda bir kutu verilen maske, birkaç ayda bir verilen bir litre  dezenfektan bizlere çok görüldü.
Aile sağlığı merkezinde kullandığımız tıbbi cihaz , malzeme ve personel ücretlerine yapılan zamlarına yetişemez olduk.
Hastaneler gecelere kadar açık oldukları halde bizim yarımız kadar aşı bile yapamadı. Randevu alamayanlar, ne zaman aşı yapılacağını öğrenmek isteyenler, hangi aşıyı yaptıralım diyenler hep bize geldi. Hepsine dilimizin yettiği gönlümüzün dayandığı kadar çözüm olmaya çalıştık.

Şimdi, bir bayram var önümüzde.
Çoluğumuzla-çocuğumuzla olmak, bir nefes almak istedik. 
Yine ülkemin tüm kurumları bayram yaparken siz çalışın dediklerinde de artık yeter dedik.
Artık gerçekten yeter.
Yeteri biliyorlarsa yeter. 
Biz Adanahed olarak bu bayramda ailemizle geçirmek istiyoruz ve işe gitmiyoruz.

---